Ο πόλεμος εκεί έξω συνεχίζεται

979 οι νεκροί μόνο το πρώτο 8μηνο του 2009 από τροχαία ατυχήματα. 1.176 οι βαριά τραυματίες και 11.336 οι ελαφρά.

Το ξέρω ότι όλα αυτά είναι απλά νούμερα. Νούμερα που για τους περισσότερους δεν έχουν σχεδόν καμία σημασία για την ζωή τους. Νούμερα που δεν τους αφορούν. Στο άκουσμα τους αρκεί ένα απλό “πω πω” η ένα “ τι κρίμα” ώστε να εκφράσουν την λύπη τους. Και μετά; Μετά τίποτα.

Αλλά μια μέρα αυτός ο αριθμός θα χτυπήσει την πόρτα σου είτε το θέλεις, είτε όχι. Ο αριθμός αυτός θα περιέχει τον μπαμπά σου ή τον αδερφό σου ή τον γιό σου ή τον κολλητό σου ή την κοπέλα σου ή τον γκόμενο σου ή εσένα.
Θέλετε αιτίες; Στον δρόμο υπάρχει το οδόστρωμα και το αυτοκίνητο, το κράτος και ο οδηγός, η πολιτεία και ο πολίτης.

1η αιτία: Το κράτος. Οι ενέργειες του κράτους για την οδική ασφάλεια δεν είναι αρκετές καθώς δεν μπορεί (δεν θέλει; δεν ξέρω τι να σκεφτώ) να συντονίσει και να συντονιστεί, δεν μπορεί να προσφέρει τις κατάλληλες υποδομές, δεν μπορεί να εκπαιδεύσει σωστά, δεν μπορεί να ελέγξει, δεν μπορεί να τιμωρήσει όταν χρειάζεται, δεν μπορεί να απαγορέψει, δεν μπορεί να επιβληθεί στους πολίτες της. Μεμονωμένες προσπάθειες (οι περισσότερες για το θεαθήναι) δεν προσφέρουν το παραμικρό.

2η αιτία: Εμείς. Η κυριότερη αιτία (κατά την άποψη μου πάντα) είναι η έλλειψη σωστής εκπαίδευσης, η έλλειψη παιδείας, η ανικανότητα μας, η υπερεκτίμηση των δυνατοτήτων του εαυτού μας και του αυτοκινήτου, η αδιαφορία μας, η ασχετοσύνη μας, η έλλειψη εκτίμησης του κινδύνου, η βλακεία μας και η μαλακία μας, η δεν βαριέσαι νοοτροπία μας.

Δεν υπάρχουν δικαιολογίες. Οι δικαιολογίες είναι για τα παιδάκια.

Think before you drive