Υποκρισία

Άγνοια; Δικαιολογία; Ασχετοσύνη; Παράνοια; Μαγκιά; Επανάσταση;

Δεν γνωρίζω αν η κοινωνία ήταν πάντα έτσι ή αν τις τελευταίες κυρίως δεκαετίες μεταμορφώθηκε. Δεν γνωρίζω επίσης αν η συνέχεια θα είναι καλύτερη ή χειρότερη. Αυτό που γνωρίζω είναι ότι σήμερα ζούμε στην υποκρισία.

Γιατί θυμόμαστε ότι θέλουμε ή ότι μας συμφέρει ή εγώ δεν ξέρω τι;

Φωνάζετε για την αποτρόπαια δολοφονία του περασμένου Δεκεμβρίου και καλά κάνετε. Στα @ρχ..@ σας όμως το ότι κάθε μέρα τέτοια παιδία σκοτώνονται στους δρόμους σε κάθε λογίς δυστυχήματα. Στα @ρχ..@ σας όμως για την δολοφονία του Άλεξ στη Βέροια. Στα @ρχ..@ σας όμως για τον εργαζόμενο που πεθαίνει στα εργοστάσια για να έχεις εσύ ρεύμα, νερό, internet, κινητό, ρούχα, δρόμους, μετρό κ.α. (α ξέχασα τα κόμματα που υποστηρίζουμε ή όχι, σ’ αυτές τις περιπτώσεις βγάζουν ανακοίνωση για το γεγονός – εδώ να δεις υποκρισία). Στα @ρχ..@ σας όμως για τους αστυνομικούς που δολοφονήθηκαν, μη πω κιόλας ότι πολλοί το χάρηκαν (πολλοί λένε: δουλειά τους είναι: σώπα ρε, δουλειά τους είναι να πεθαίνουν; Θα γίνω αστυνομικός όχι για να έχω μια σταθερή εργασία αλλά γιατί θέλω μια μέρα να πεθάνω - εννοείται ότι υπάρχουν πολλά καθίκια μέσα στις τάξεις της αστυνομίας, καθίκια υπάρχουν όμως και εκτός αστυνομίας). Στα @ρχ..@ σας τα έχετε γραμμένα τα περισσότερα έτσι και αλλιώς.

Σπας μια βιτρίνα, ένα αυτοκίνητο, μια τράπεζα. Ε και; Εξεγείρεσαι; Εκτονώνεσαι; Τα βάζεις με το σύστημα; Καταφέρνεις κάτι; Ναι καταφέρνεις: Δικαιολογείς έτσι την βία και από την αντίθετη πλευρά.

Καις το μαγαζί χωρίς να έχεις αίσθηση το τι συνέπειες μπορεί να έχει γι’ αυτούς που δουλεύουν εκεί (κάτω από ποιες συνθήκες-άλλο ζήτημα). Πίσω από αυτό κρύβονται οικογένειες, φίλοι και γνωστοί και άγνωστοι που δεν φταίνε σε τίποτα να ταλαιπωρούνται από το μπερδεμένο μυαλό κάποιου.

Επανάσταση είναι αυτό; Ναι είναι επανάσταση, είναι αγώνας αλλά σταματάει κατά την διάρκεια των Χριστουγέννων, του Πάσχα αλλά και του καλοκαιριού. Βέβαια, τότε όλοι τρέχουμε στα σπιτάκια μας στο χωριό ή στο hometown ή σε κάποια παραλία. Επανάσταση; Από Σεπτέμβριο.

Και ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια οι οργανώσεις (του κώλου) που βάζουν βόμβες σε κατσαρόλες, καίνε αυτοκίνητα (επειδή είναι πολυτελή) και σπάνε βιτρίνες. Οργανώσεις κατά του συστήματος. Το σύστημα που αργότερα ή πιο πριν το έγλειψες ή θα το γλείψεις για να μην σε στείλουν μακριά φαντάρο ή για να σε χώσουν κάπου. Κατά τα άλλα επαναστάτης…
Και η αστυνομία δεν είναι καλύτερη. Είναι και αυτή μέρος του προβλήματος. Όσο δεν αποβάλλει τα ακραία στοιχεία από μέσα της, όσο δεν τιμωρεί πραγματικά αυτούς που προκαλούν προβλήματα όσο συνεχίζει να ανέχεται τα φιντάνια της ακροδεξιάς, όσο κάποιοι κατώτεροι και ανώτεροι δεν αλλάζουν συμπεριφορά τόσο και η συμπεριφορά των απέναντι θα παραμένει η ίδια.

Οι ψύχραιμες φωνές των λίγων είναι συνήθως σωστές αλλά πονάνε.

Υποκρισία των πολιτών, υποκρισία των επαναστατών, υποκρισία του κράτους. Υποκρισία δική μου, που γράφω και νομίζω ότι κάτι κάνω.

Το σύστημα που πολεμάς, είτε το γνωρίζεις είτε όχι, εσύ το συντηρείς.

Ο πόλεμος εκεί έξω συνεχίζεται

979 οι νεκροί μόνο το πρώτο 8μηνο του 2009 από τροχαία ατυχήματα. 1.176 οι βαριά τραυματίες και 11.336 οι ελαφρά.

Το ξέρω ότι όλα αυτά είναι απλά νούμερα. Νούμερα που για τους περισσότερους δεν έχουν σχεδόν καμία σημασία για την ζωή τους. Νούμερα που δεν τους αφορούν. Στο άκουσμα τους αρκεί ένα απλό “πω πω” η ένα “ τι κρίμα” ώστε να εκφράσουν την λύπη τους. Και μετά; Μετά τίποτα.

Αλλά μια μέρα αυτός ο αριθμός θα χτυπήσει την πόρτα σου είτε το θέλεις, είτε όχι. Ο αριθμός αυτός θα περιέχει τον μπαμπά σου ή τον αδερφό σου ή τον γιό σου ή τον κολλητό σου ή την κοπέλα σου ή τον γκόμενο σου ή εσένα.
Θέλετε αιτίες; Στον δρόμο υπάρχει το οδόστρωμα και το αυτοκίνητο, το κράτος και ο οδηγός, η πολιτεία και ο πολίτης.

1η αιτία: Το κράτος. Οι ενέργειες του κράτους για την οδική ασφάλεια δεν είναι αρκετές καθώς δεν μπορεί (δεν θέλει; δεν ξέρω τι να σκεφτώ) να συντονίσει και να συντονιστεί, δεν μπορεί να προσφέρει τις κατάλληλες υποδομές, δεν μπορεί να εκπαιδεύσει σωστά, δεν μπορεί να ελέγξει, δεν μπορεί να τιμωρήσει όταν χρειάζεται, δεν μπορεί να απαγορέψει, δεν μπορεί να επιβληθεί στους πολίτες της. Μεμονωμένες προσπάθειες (οι περισσότερες για το θεαθήναι) δεν προσφέρουν το παραμικρό.

2η αιτία: Εμείς. Η κυριότερη αιτία (κατά την άποψη μου πάντα) είναι η έλλειψη σωστής εκπαίδευσης, η έλλειψη παιδείας, η ανικανότητα μας, η υπερεκτίμηση των δυνατοτήτων του εαυτού μας και του αυτοκινήτου, η αδιαφορία μας, η ασχετοσύνη μας, η έλλειψη εκτίμησης του κινδύνου, η βλακεία μας και η μαλακία μας, η δεν βαριέσαι νοοτροπία μας.

Δεν υπάρχουν δικαιολογίες. Οι δικαιολογίες είναι για τα παιδάκια.

Think before you drive