Είναι λίγες

Είναι λίγες οι μέρες

Είναι λίγες οι ώρες

Τι να πρωτοπώ

Τι να σκεφτώ

Μια αγκαλιά αρκεί

Μια ζεστή αγκαλιά

Σαν φιλμ πέρασε και αυτό

Και πάλι ο αποχωρισμός

Δεν μπορώ μακριά σου

Άτιμη Δευτέρα

Από μικρό με στοιχειώνεις

Δεν μ’ αφήνεις να χαρώ λίγο παραπάνω

Με ακολουθείς συνέχεια

Με ρίχνεις ψυχολογικά

Με επαναφέρεις στα καθημερινά

Και όλα ξανά φαίνονται μουντά

Φταίει ίσως και η καρδιά μου που είναι μακριά…

Απογοήτευση

Είναι νωρίς για να είσαι έτσι

Η ζωή μπροστά σου είναι

Ε και;

Έτσι νιώθω

Ξέρω, ξέρω θα μου περάσει…

Μαζεύοντας κλαδιά

Σάββατο πρωί

Και το κλάδεμα αρχίζει

Κλάδεμα και φόρτωμα

Είχα καιρό να κάτσω τόση ώρα στην πίσω αυλή

Και μου φάνηκαν όλα λίγο διαφορετικά

Περνάνε τα χρόνια

Και χάνω πράγματα και στιγμές

Δεν μ’ αρέσει

Έχασα την επαφή

Ήταν ωραία πάντως

Θυμήθηκα για λίγο τα παλιά

Έφερα στα μάτια μου τις αλλαγές τόσων χρόνων

Καταραμένη νοσταλγία

Ευχαριστώ

Τελικά υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω

Που νοιάζονται

Που κοιτάνε και γύρω τους

Που με μια μικρή πράξη μπορούν να προσφέρουν λίγη χαρά

Που σ’ αφήνουν με ένα χαμόγελο στα χείλη

Είναι ωραία να νοιώθεις έτσι μετά από καιρό

Ευχαριστώ (και ας μην ξέρω καν το όνομα σου)

Όλα τρέχουν

Ήρθε ξανά

Η Κυριακή που περίμενα να μην έρθει

Ήρθε και μου την πήρε ξανά μακριά

Όπως κάθε Κυριακή

Ήρθε και έφυγε

Και πάλι τα ίδια

Να τρέχεις και να μην φτάνεις πουθενά

Και η ζωή να φεύγει μέσα από τα χέρια σου με παρηγοριά τις αναμνήσεις και την αναμονή

Η αναμονή μας κρατά ζωντανούς

Αύριο ίσως να είναι καλύτερη μέρα, ίσως…

http://www.youtube.com/watch?v=5l04G9dQwxo