Είμαι 10 χρονών (15 χρόνια πίσω πάμε τώρα...) και θυμάμαι να ταξιδεύω προς Θεσσαλονίκη μαζί με τους γονείς μου με ένα Datsun 120Y με σκοπό να παραδώσουμε ρούχα σε κάποιες βιοτεχνίες όπως κάθε Σάββατο. Αμιδρά θυμάμαι τις αναταράξεις στον δρόμο μπαίνοντας στην Θεσσαλονίκη.
Γυμνάσιο-Λύκειο: Έχοντας ξεπεράσει τα χρόνια της αθωότητας και με ένα nissan sunny πλέον στα χέρια του father και εγώ ως περήφανος συνοδηγός πλέον (στην ίδια διαδρομή πάντα) αρχίζω να αντιλαμβάνομαι που οφείλονταν οι αναταράξεις της συγκεκριμένης διαδρομής:
Στην λεωφόρο Μοναστηρίου.Σε μία από τις μεγαλύτερες εισόδους της πόλης.
25 σήμερα και με δικό μου αυτοκίνητο πλέον, δεν έχω περάσει μια φορά από το συγκεκριμένο σημείο χωρίς να σκυλοβρίσω τον οποιοδήποτε υπεύθυνο.
Η κατάσταση του δρόμου είναι χειρότερη από άθλια.Το κομμάτι από τα ΚΤΕΛ Μακεδονία μέχρι την είσοδο της οδού Γιαννιτσών είναι κατάλληλο μόνο για τρακτέρ.
Αυτή η ιστορία κρατάει χρόνια και είναι ένα ακόμα αμαρτωλό κομμάτι της Δυτικής Θεσσαλονίκης.
