Εκεί ήρθε το τέλος του δικού μου καλοκαιριού, σε ένα παγκάκι, απέναντι από την θάλασσα, λίγα χιλιόμετρα έξω από την Θεσσαλονίκη.
Βρεγμένοι και οι δύο με τον ήλιο να προσπαθεί να μας ζεστάνει και με τις σκέψεις μας να τρέχουν στα μελλούμενα.
Πως και πως περίμενα αυτό το καλοκαίρι και τώρα είμαι αδειανός, νιώθω σαν να μου ξέφυγε μέσα από τα χέρια.
Δεν μπορώ να θυμηθώ τις στιγμές και τις σκέψεις που το γέμισαν.
Δεν το μετανιώνω γιατί σίγουρα δεν θα έκανα κάτι διαφορετικό ακόμη και αν ο χρόνος γύριζε πίσω.
Μακάρι να προσπαθούσα να νιώθω λίγο παραπάνω την κάθε μέρα που περνά.
