24 Σεπτεμβρίου ήταν.
Σαν χθες το θυμάμαι και όμως έχουν περάσει ήδη 2 μήνες.
Σαν χθες ήταν που έμαθα ότι θα φύγεις προσωρινά μακριά μου.
Και έλεγα ότι δεν θα την παλέψω και ότι θα πέσω. Και όμως κρατιέμαι ακόμα, μετρώντας τις μέρες και τις ώρες, θέλοντας να φέρω τις γιορτές πιο νωρίς.
Ζω πλέον για αυτές τις μέρες.
Σε παρακαλώ μην αργήσεις
